تعریف سندرم تخمدان پلی کیستیک یا PCOS:
PCOS یک اختلال غدد درون ریز و زنان است که بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد.
در حالی که علل دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است، عواملی مانند مقاومت به انسولین، هیپرآندروژنیسم و عوامل محیطی نقش دارند. اصلاح شیوه زندگی و داروهای جایگزین اغلب به عنوان درمان اولیه استفاده می شود. برخی از داروها، از جمله مهارکننده‌های ردوکتاز HMG-CoA و عوامل موکولیتیک، پتانسیل استفاده مجدد را در PCOS نشان داده‌اند. تحقیقات بیشتر و آزمایشات بالینی خوب طراحی شده در این زمینه مورد نیاز است. درک بهتر PCOS می تواند منجر به توسعه داروهای جدیدی شود که مسیرهای جدید را هدف قرار می دهند. این بررسی یک مرور کلی از PCOS، پاتوژنز، مدیریت و داروهای بالقوه استفاده مجدد ارائه می دهد.
تشخیص PCOS شامل حذف سایر اختلالات و انجام تحقیقات توصیه شده مانند معاینه لگنی، سونوگرافی و اندازه گیری سطح هورمون است.
معمولاً از معیارهای PCOS روتردام استفاده می شود.
مکانیسم ایجاد:
مکانیسم های اپی ژنتیک، از جمله تغییر بیان ژن و تغییرات DNA، به PCOS کمک می کنند. سموم محیطی مانند مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز (EDCs) از جمله بیسفنول A (BPA)، خطر ابتلا به PCOS را افزایش می دهد و بر تعادل هورمونی و عملکرد تخمدان تأثیر می گذارد. BPA به عنوان یک ماده چاق کننده عمل می کند، هموستاز گلوکز را مختل می کند و باعث التهاب و استرس اکسیداتیو می شود.
محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) و استرس مزمن نیز در ایجاد PCOS نقش دارند و بر رشد فولیکول، التهاب، مقاومت به انسولین و تعادل هورمونی تأثیر می‌گذارند.
EDC
بیسفنول ها گروهی از ترکیبات شیمیایی هستند که از خانواده ترکیبات فنلی هستند. آنها با داشتن دو ویژگی هیدروکسی فنیل که توسط یک پل یا پیوند متصل هستند مشخص می شوند. شناخته شده ترین و به طور گسترده مورد مطالعه بیسفنول بیسفنول A (BPA) است، اما بیسفنول های دیگری مانند بیسفنول S (BPS)، بیسفنول F (BPF) و بیسفنول AF (BPAF) نیز وجود دارد.
ساختار شیمیایی بیسفنول ها، از جمله BPA، از دو گروه فنل (-C6H4OH) تشکیل شده است که توسط یک پل به هم متصل شده اند. در مورد BPA، پل یک گروه متیل (-CH2-) است که دو حلقه فنل را به هم متصل می کند و در نتیجه فرمول شیمیایی C15H16O2 ایجاد می شود.
بیسفنول ها معمولا در تولید انواع خاصی از پلاستیک ها، به ویژه پلاستیک های پلی کربنات و رزین های اپوکسی استفاده می شوند. پلاستیک های پلی کربنات که شفاف و سفت هستند، اغلب در تولید ظروف غذا و نوشیدنی، بطری های آب، دیسک های فشرده و دستگاه های پزشکی استفاده می شوند. از طرف دیگر رزین های اپوکسی به عنوان پوشش محافظ در داخل قوطی های فلزی و به عنوان پوشش لوله های آب استفاده می شوند.
بیسفنول‌ها را می‌توان در برخی از محصولات مصرفی مانند کاغذ حرارتی (که در قبض‌های صندوق استفاده می‌شود)، سیلانت‌های دندانی و برخی چسب‌ها نیز یافت. علاوه بر این، بیسفنول‌ها می‌توانند در نتیجه استفاده گسترده و انتشار متعاقب آن در آب و خاک در محیط وجود داشته باشند.
وقتی صحبت از غذا به میان می‌آید، بیسفنول‌ها می‌توانند از مواد بسته‌بندی وارد غذا یا نوشیدنی‌هایی شوند که با آنها در تماس هستند. این امر به ویژه زمانی صادق است که بسته بندی در معرض گرما، شرایط اسیدی یا قلیایی یا زمان نگهداری طولانی مدت باشد. غذاها و نوشیدنی های کنسرو شده منبع متداول قرار گرفتن در معرض بیسفنول هستند، زیرا رزین های اپوکسی مورد استفاده برای پوشش داخل قوطی ها می توانند بیسفنول ها را در غذا یا نوشیدنی آزاد کنند.
EDC
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (USEPA) ماده شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز (EDC) را به عنوان یک عامل برون زا تعریف می کند که در سنتز، ترشح، انتقال، اتصال، عمل یا حذف هورمون های طبیعی در بدن که مسئول نگهداری هستند تداخل می کند.) هموستاز، تولید مثل، رشد و/یا رفتار(
EDCها ممکن است به عنوان آگونیست یا آنتاگونیست هورمون در اتصال به گیرنده های خود عمل کنند .
EDCها تقریباً بخشی از هر چیزی است که ما در زندگی روزمره خود استفاده می کنیم . ساختار آنها از فنل ها یا هالوژن ها مانند کلر و برم تشکیل شده است، بنابراین آنها از عملکرد هورمون های استروئیدی تقلید می کنند .
مطالعات غلظت سرمی بالاتر EDCها را در زنان مبتلا به PCOS تایید کرده اند . قرار گرفتن طولانی مدت و مداوم در معرض EDCها از دوران بارداری تا نوجوانی می تواند باعث حساسیت در ابتلا به PCOS شود .
به عنوان مثال، بیسفنول A (BPA) BPA یک ترکیب مصنوعی است که در پلاستیک‌های پلی کربنات، رزین‌های اپوکسی ، پرکننده‌های دندان، بسته‌های غذا و نوشیدنی ، بطری‌های بچه و پلی‌وینیل کلراید(PVC) استفاده می‌شود که متابولیسم را از طریق مسیرهای مختلف تحت تاثیر قرار می دهد.
BPA با تعامل با گیرنده های استروژن (ER) α و β، غشای غیر کلاسیک ER و گیرنده 30 جفت شده با پروتئین G (GPCR30) مستقیماً بر اووژنز تأثیر می گذارد . همچنین ترشح آندروژن را تحریک می کند و کاتابولیسم تستوسترون را در سلول های theca مهار می کند .
یکی دیگر از اثرات BPA بر روی سلول های بینابینی، تولید بیش از حد آندروژن ها با اختلال در تنظیم 17β-هیدروکسیلاز( (P450c17، آنزیم برش زنجیره جانبی کلسترول (P450scc) و پروتئین تنظیم کننده حاد استروئیدی] است. تأثیر BPA بر سلول های گرانولوزا به کاهش بیان آنزیم آروماتاز و تولید استروژن اشاره دارد. در نهایت، محیط داخل فولیکولی را مختل می کند و به رشد و بلوغ تخمک آسیب می رساند]. اثر غیرمستقیم BPA بر HA شامل کاهش آنزیم های تستوسترون 2a-هیدروکسیلاز و تستوسترون 6b-هیدروکسیلاز در سطح کبد و در نتیجه غلظت بالاتر تستوسترون است.
علاوه بر این، BPA یک لیگاند قوی برای گلوبولین اتصال به هورمون جنسی (SHBG) است و جایگزین تستوسترون می شود. در نتیجه غلظت تستوسترون آزاد افزایش می یابد. آندروژن و BPA یک رابطه دو طرفه دارند. آندروژن بالا آنزیم یوریدین دی فسفات-گلوکورونوزیل ترانسفراز را غیرفعال می کند و کلیرانس BPA را در کبد کاهش می دهد. این فرآیند باعث غلظت بالای BPA آزاد در خون و بدتر شدن اثرات منفی آن بر تخمدان ها می شود.
علاوه بر این، اعتقاد بر این است که BPA ممکن است به عنوان یک ماده چاق کننده عمل کند . تأثیر چاقی آن شامل تنظیم دگرگونی ژن‌های مرتبط با چربی زایی ، تحریک تمایز سلول‌های چربی ، تقویت تجمع چربی در سلول‌های گنجانده شده در سندرم پزشکی و تحریک تبدیل سلول‌های هدف به سلول‌های چربی از طریق فسفاتیتول3لینوسیتی است. مسیر کیناز.
آدیپوژنز ناشی از BPA به دلیل فعال شدن گیرنده گلوکوکورتیکوئید اتفاق می افتد. فعال شدن گیرنده آنزیم درگیر در تبدیل کورتیزون به کورتیزول را تنظیم می کند و در نتیجه باعث ایجاد چربی زایی می شود. علاوه بر این، BPA باعث آزاد شدن اینترلوکین-6 (IL-6) و فاکتور نکروز تومور α (TNF-α) می شود، که هر دو شامل چاقی و IR می شوند [30]. علاوه بر این، آزادسازی آدیپونکتین و ترکیب مفید در محافظت در برابر IR را مهار می کند.
همچنین می تواند هموستاز گلوکز را با تأثیر مستقیم بر سلول های پانکراس تغییر دهد. BPA باعث افزایش مزمن انسولین و IR بیشتر در مواجهه طولانی مدت می شود. با تأثیر بر فعالیت میتوکندری و مسیرهای متابولیک سلول های بتا پانکراس. BPA ترشح گلوکاگون را با مهار الگوی نوسان یون کلسیم داخل سلولی با کمبود شرایط گلوکز کاهش می دهد.
محصولات نهایی گلیکوزیشن پیشرفته (AGEs)، که گلیکوتوکسین نیز نامیده می شود، گروه شیمیایی دیگری است که بر سلامت بدن تأثیر می گذارد. AGE ها مولکول های پیش التهابی هستند که با گیرنده سطحی خود به نام RAGE (گیرنده برای AGEتعامل دارند و مسیرهای پیش التهابی و استرس اکسیداتیو را تحریک می کنند].
AGE ها می توانند به عنوان ترکیبات برون زا در بدن جذب شوند یا از گلیکاسیون غیر آنزیمی و اکسیداسیون پروتئین ها و لیپیدها مشتق شوند]. افزایش غلظت AGEs در سرم در بیماران PCOS مشاهده شده است].
AGE ها رشد فولیکول های قبل از تخمک گذاری را از طریق مسیر ERK1/MAPK قطع می کنند و به فولیکول ها توسط استرس اکسیداتیو ناشی از تعامل با RAGE ها آسیب می رسانند. این تعامل باعث افزایش مولکول های التهابی داخل سلولی می شود.
مطالعات آزمایشگاهی بر روی رده‌های سلولی 3T3-L1 نشان داد که گلیکوتوکسین‌ها احتمالاً باعث ایجاد آدیپوژنز می‌شوند . از سوی دیگر، شاخص توده بدنی بالاتر مربوط به میزان کمتری از RAGE های محلول است که مسئول پاکسازی گلیکوتوکسین و رسوب AGE ها در سیستم تولید مثل، به ویژه در تخمدان ها است . این رابطه دو طرفه باعث بدتر شدن فرآیندهای التهابی و سندرم متابولیک در PCOS می شود . AGE ها نیز در IR نقش دارند.
شایان ذکر است که نگرانی فزاینده ای در مورد اثرات بالقوه قرار گرفتن در معرض بیسفنول بر سلامتی، به ویژه با توجه به BPA وجود دارد. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که بیسفنول‌ها، از جمله BPA، ممکن است دارای خواص مختل کننده غدد درون ریز باشند، به این معنی که می‌توانند در عملکرد هورمون‌ها در بدن اختلال ایجاد کنند. در نتیجه، تلاش هایی برای تنظیم استفاده از بیسفنول ها و یافتن مواد جایگزین برای بسته بندی مواد غذایی و محصولات مصرفی صورت گرفته است.
سطوح مواد مغذی، مانند اسیدهای چرب اشباع (SFAs) و ویتامین D، بر PCOS تأثیر می گذارد. SFA ها باعث التهاب و کاهش حساسیت به انسولین می شوند، در حالی که کمبود ویتامین D باعث تشدید PCOS و مقاومت به انسولین می شود. مقاومت به انسولین بر بافت‌های مختلف به جز تخمدان‌ها که حساس باقی می‌مانند تأثیر می‌گذارد. انسولین باعث تحریک تولید آندروژن در سلول های تخمدان و رشد فولیکول می شود. هیپرانسولینمی سطح LH، آندروژن را افزایش می دهد و رشد فولیکول را مختل می کند. همچنین بر بافت چربی اثر می گذارد و باعث تجمع چربی و التهاب می شود. هیپرآندروژنیسم SHBG را کاهش می دهد و سطح هورمون را تغییر می دهد و بر رشد فولیکول و تخمک گذاری تأثیر می گذارد. مقاومت به انسولین، التهاب و استرس اکسیداتیو را بدتر می کند. HA همچنین بر بافت چربی و ترشح آدیپوکین تأثیر می گذارد.
التهاب، استرس اکسیداتیو و چاقی در پاتوفیزیولوژی PCOS نقش دارند. افزایش سطح گلبول های سفید، پروتئین واکنشگر C و سایر نشانگرهای زیستی التهابی با PCOS مرتبط است. التهاب مقاومت به انسولین را بدتر می کند و رشد فولیکولی را مهار می کند. استرس اکسیداتیو باعث عدم تعادل بین پرو اکسیدان ها و آنتی اکسیدان ها می شود و به مولکول های حیاتی آسیب می رساند. چاقی باعث التهاب مزمن می شود و منجر به هیپرانسولینمی و مقاومت به انسولین می شود. بافت چربی آدیپوکین ترشح می کند که بر تبدیل هورمون، تخمک گذاری و حساسیت به انسولین تأثیر می گذارد. تجمع چربی در بافت های غیر چربی باعث ایجاد مقاومت به انسولین می شود. این مکانیسم های مولکولی مجموعا به PCOS کمک می کنند.
مدیریت PCOS به اهداف و اولویت های بیمار بستگی دارد. اصلاح شیوه زندگی، مانند کاهش وزن، برای بهبود علائم بسیار مهم است. یک رژیم غذایی مناسب و غنی از فیبر و کم چربی های اشباع و کربوهیدرات توصیه می شود. ورزش، همراه با تغییر رژیم غذایی، می تواند حساسیت به انسولین را بهبود بخشد و تخمک گذاری را بازگرداند. روش های طب مکمل و جایگزین (CAM) می توانند به عنوان درمان کمکی مفید باشند. طب سوزنی اعصاب و هورمون ها را تحریک می کند و تخمک گذاری و تنظیم چرخه قاعدگی را تقویت می کند. مکمل هایی مانند ویتامین D، رسوراترول، اسید آلفا لیپوئیک، امگا 3، بربرین، اسید فولیک، میئوینوزیتول (MI) و دی-چیرو-اینوزیتول (DCI) اثرات مثبتی در مدیریت علائم PCOS نشان داده اند.
درمان های دارویی برای سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) به ترجیحات و شرایط بیمار بستگی دارد. داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی (COCs) یا پروژستین‌ها برای بیمارانی که نمی‌خواهند باردار شوند، اما بی‌نظمی‌های قاعدگی را تجربه می‌کنند، توصیه می‌شود. متفورمین همراه با COCها به بازیابی تخمک گذاری کمک می کند. آنتاگونیست های گیرنده آلدوسترون و مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز می توانند تظاهرات پوستی را تسکین دهند. درمان ناباروری شامل عوامل القای تخمک گذاری است. با این حال، این داروها دارای محدودیت ها و عوارض جانبی هستند. استفاده مجدد از دارو برای یافتن درمان های جدید برای PCOS مورد بررسی قرار گرفته است. داروهای مورد استفاده برای دیابت و سایر شرایط برای اثرات بالقوه آنها در PCOS مورد بررسی قرار می گیرند. چندین دارو امیدوارکننده بوده اند اما نیاز به مطالعه بیشتر دارند.
برای کاهش قرار گرفتن در معرض بیسفنول ها، توصیه می شود غذاهای تازه را انتخاب کنید، ظروف شیشه ای یا فولادی ضد زنگ را به جای پلاستیک برای نگهداری غذا و نوشیدنی انتخاب کنید، و استفاده از غذاهای کنسرو شده را محدود کنید یا قوطی های بدون BPA را انتخاب کنید.