آسیب های گروه عضلات هامسترینگ

تشخیص آسیب همسترینگ یک تشخیص بالینی و نسبتاً ساده است.
نقش MRI تعیین

وجود یا عدم وجود آسیب نیست، بلکه تعیین اینکه آیا پارگی جزئی یا کامل وجود دارد یا خیر.

پارگی‌های ضخامت کامل معمولاً آسیب‌هایی به تاندون‌های آزاد یا وارد شدن تاندون‌ها روی توبروزیته ایسکیال هستند.

در این آسیب ها این سوال مطرح می شود که آیا نیاز به ترمیم جراحی است؟

آسیب‌های ضخامت جزئی اغلب آسیب‌های وارده به محل اتصال عضلانی-تندینی یا عضلانی-فاشیال هستند.

این آسیب ها معمولاً نیازی به جراحی ندارند. هدف تصویربرداری تعیین پیش آگهی و هدایت بازگشت به عملکرد طبیعی است.

آناتومی

همسترینگ ماهیچه هایی در قسمت خلفی ران هستند و از دو سر رانی، نیمه تاندینوزوس و نیمه غشایی تشکیل شده اند.

آنها توسط عصب سیاتیک عصب دهی می شوند و انقباض منجر به انبساط مفصل ران و خم شدن زانو می شود.

تاندون به هم پیوسته توسط سر بلند عضله دوسر فموریس جانبی و تاندون نیمه تاندینوس در داخل تشکیل می شود.

عضله دوسر فموریس

عضله دوسر فموریس دارای دو سر است.
سر بلند از توبروزیته ایسکیال منشاء می گیرد، در حالی که سر کوتاه از خط آسپرا در سطح خلفی استخوان ران منشاء می گیرد.
تاندون مشترک دو سر را می توان به صورت جانبی در قسمت خلفی زانو احساس کرد و روی سر نازک نی قرار می گیرد.

نیمه تاندینوز
نیمه تاندینوس عضله ای است که عمدتاً تاندینوز است که در قسمت میانی عضله دوسر ران قرار دارد و اکثر عضله نیمه غشایی را می پوشاند.

نیمه غشایی
عضله نیمه غشایی پهن و پهن است. در زیر نیمه تاندینوسوس قرار دارد.

تاندون آزاد به توبروزیته ایسکیال متصل است، هیچ رشته ماهیچه ای به آن متصل نیست.

رابط بین تاندون و فیبرهای عضلانی محل اتصال عضلانی تاندونی است.

بخشی از تاندون که فیبرهای عضلانی به آن متصل است، تاندون داخل عضلانی است.

خود عضله توسط فاسیا احاطه شده است.

  سونوگرافی یکی از روشهای تشخیصی در آسیب های گروه هاسترینگ میباشد.

آسیب همسترینگ شامل کشیدگی یا کشیدن یکی از عضلات همسترینگ - گروهی از سه عضله که در امتداد پشت ران قرار دارند.

آسیب های همسترینگ اغلب در افرادی رخ می دهد که ورزش هایی را انجام می دهند که شامل دوی سرعت با توقف و شروع ناگهانی است. به عنوان مثال می توان به فوتبال، بسکتبال، فوتبال و تنیس اشاره کرد. آسیب های همسترینگ می تواند در دوندگان و در رقصندگان نیز رخ دهد.

اقدامات خودمراقبتی مانند استراحت، یخ و داروی ضد درد اغلب تنها چیزی است که برای تسکین درد و تورم آسیب همسترینگ لازم است. به ندرت، جراحی برای ترمیم عضله همسترینگ یا تاندون انجام می شود.

علائم

آسیب همسترینگ معمولا باعث درد ناگهانی و شدید در پشت ران می شود. همچنین ممکن است احساس "ترک کردن" یا پارگی وجود داشته باشد.

تورم و حساسیت معمولا در عرض چند ساعت ایجاد می شود. ممکن است کبودی یا تغییر رنگ پوست در پشت ساق پا وجود داشته باشد. برخی از افراد ضعف عضلانی دارند یا نمی توانند روی پای آسیب دیده وزن بیاورند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد.

فشارهای خفیف همسترینگ را می توان در خانه درمان کرد. اما اگر نمی‌توانید وزن پای آسیب‌دیده را تحمل کنید یا نمی‌توانید بیش از چهار قدم بدون درد زیاد راه بروید، به پزشک مراجعه کنید.

علل

عضلات همسترینگ گروهی از سه ماهیچه هستند که در امتداد پشت ران از باسن تا درست زیر زانو کشیده می شوند. این ماهیچه ها باعث می شود تا پا به عقب کشیده شود و زانو خم شود. کشش یا بارگذاری بیش از حد هر یک از این

ماهیچه ها بیش از حد مجاز می تواند باعث آسیب شود.

عوامل خطر

عوامل خطر آسیب همسترینگ عبارتند از:

ورزش ها. ورزش هایی که به دوی سرعت یا دویدن نیاز دارند ممکن است آسیب دیدگی همسترینگ را بیشتر کنند. فعالیت‌های دیگری که می‌توانند به کشش شدید نیاز داشته باشند، مانند رقص نیز ممکن است.

آسیب همسترینگ قبلی افرادی که یک آسیب همسترینگ داشته اند، بیشتر احتمال دارد که یک آسیب دیگر همسترینگ داشته باشند. این امر به ویژه در مورد افرادی که سعی می کنند قبل از اینکه عضلات زمانی برای بهبودی پیدا کنند، به

فعالیت های مشابه برگردند، صادق است.

ماهیچه های خسته، ماهیچه های ضعیف و ماهیچه هایی که به خوبی کشش ندارند. عضلات خسته یا ضعیف بیشتر در معرض آسیب هستند. ماهیچه هایی که انعطاف پذیری ضعیفی دارند ممکن است نتوانند نیروی عملی را که فعالیت های

خاص نیاز دارند را تحمل کنند.
عدم تعادل عضلانی اگرچه همه متخصصان موافق نیستند، برخی معتقدند که عدم تعادل عضلانی ممکن است منجر به آسیب همسترینگ شود. اگر عضلات چهار سر ران در امتداد جلوی ران قوی‌تر و توسعه‌یافته‌تر از عضلات همسترینگ

باشند، آسیب به عضلات همسترینگ ممکن است بیشتر باشد.

سن. خطر آسیب با افزایش سن افزایش می یابد.

عوارض

بازگشت به فعالیت های خسته کننده قبل از بهبود کامل عضلات همسترینگ ممکن است باعث بروز مجدد آسیب شود.

جلوگیری

داشتن شرایط بدنی خوب و انجام منظم تمرینات کششی و تقویتی می تواند به کاهش خطر آسیب همسترینگ کمک کند. سعی کنید برای انجام ورزش خود خوش فرم باشید. ورزش خود را انجام ندهید تا تناسب اندام داشته باشید.

اگر شغلی دارید که از نظر جسمی سخت است، حفظ تناسب اندام می تواند به جلوگیری از صدمات کمک کند. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد ورزش های خوب برای انجام منظم بخواهید.