لیومیوم های رحم که به فیبروم های رحمی نیز معروف هستند، تومورهای خوش خیم با منشاء میومتر هستند و شایع ترین نئوپلاسم های خوش خیم رحمی جامد هستند. آنها معمولاً یک یافته تصادفی در تصویربرداری هستند، به ندرت باعث ایجاد دوراهی تشخیصی می شوند.
تصویر ام.آر.آی از خانمی با یک میوم یا فیبروم رحمی
همه گیرشناسی یا اپیدمیولوژي
آنها از نظر بالینی در 25٪ از زنان در سنین باروری و بیش از 70٪ از زنان در یائسگی 21 آشکار می شوند. فیبروم ها به هورمون ها پاسخ می دهند (به عنوان مثال تحریک شده توسط استروژن). از آنجایی که در زنان قبل از بلوغ نادر است، معمولاً رشد آنها در دوران بارداری تسریع می شود و با یائسگی درگیر می شوند.
عوامل خطر
2-3 برابر افزایش بروز در زنان سیاه پوست نسبت به زنان سفید پوست 20،21
افزایش بروز با افزایش سن: 10 برابر در 41-60 سال شایع تر از 21-30 سال، رسیدن به اوج در 50-60 سال 20،21
3 برابر افزایش بروز با سابقه خانوادگی فیبروم رحمی 21
علائم بالینی
آنها اغلب بدون علامت هستند و بطور اتفاقی کشف می شوند. علائم و نشانه های مرتبط با فیبروم عبارتند از:
خونریزی غیر طبیعی واژینال
درد
ناباروری
توده های قابل لمس
آسيب شناسي
لیومیوم ها تومورهای مونوکلونال خوش خیم 16 هستند که عمدتاً از سلول های ماهیچه صاف با مقادیر متغیر بافت همبند فیبری تشکیل شده اند. آنها معمولاً چندگانه هستند (~85٪ 8) و از نظر اندازه قابل توجه هستند.
فیبروم ها ممکن است چندین مکان در داخل یا خارج از رحم داشته باشند:
داخل رحمی
لیومیوم داخل دیواره: شایع ترین، در داخل میومتر است
لیومیوم ساب سروزال: از رحم به بیرون بیرون می زند
لیومیوم زیر مخاطی: کمترین شایع (10-15%)، بیرون زدگی به داخل حفره رحم
خارج رحمی
لیومیوم رباط پهن
لیومیوم دهانه رحم
لیومیوم انگلی 7
لیومیوماتوز منتشر رحم
فیبروم های ساب سروزال ممکن است ساقه دار و عمدتاً خارج رحمی باشند و توده آدنکس را شبیه سازی کنند. هر
فیبروم ممکن است دچار آتروفی، خونریزی داخلی، فیبروز و کلسیفیکاسیون شود.
آنها همچنین می توانند چندین نوع دژنراسیون را تجربه کنند:
دژنراسیون هیالین: هیالیناسیون کانونی یا عمومی: این شایع ترین نوع دژنراسیون است (در 60٪ موارد ممکن است رخ دهد) 6
دژنراسیون کیستیک: ~ 5٪
دژنراسیون میکسوئید: عموماً غیرشایع در نظر گرفته می شود، اگرچه توسط برخی از نویسندگان تا 50٪ گزارش شده است.
دژنراسیون قرمز (قلبی): به دلیل انفارکتوس هموراژیک، که می تواند به ویژه در دوران بارداری رخ دهد و ممکن است با درد حاد شکمی تظاهر کند.
بر اساس بافت شناسی
لیپولیومیوم رحم
لیومیوم میکسوئید رحم
طبقه بندی
سیستم طبقه بندی FIGO برای فیبروم های رحمی
ویژگی های رادیوگرافی
MRI نسبت به سونوگرافی برای تشخیص فیبروم حساس تر است.
رادیوگرافی ساده
کلسیفیکاسیون پاپ کورن در لگن ممکن است تشخیص را نشان دهد.
سونوگرافی
سونوگرافی برای تشخیص وجود و نظارت بر رشد فیبروم ها استفاده می شود:
لیومیوم های بدون عارضه معمولا هیپواکویک هستند، اما در مقایسه با میومتر طبیعی می توانند ایزواکو یا حتی هایپراکو باشند.
کلسیفیکاسیون به عنوان کانون های اکوژنیک همراه با سایه دیده می شود
نواحی کیستیک نکروز یا دژنراسیون ممکن است دیده شود
مصنوع کور ونیزی ممکن است دیده شود اما سایه لبه +/- سایه پشتی متراکم ناشی از کلسیفیکاسیون نیز معمولاً دیده می شود 17
سی تی
فیبروم ها معمولاً به عنوان ضایعات تراکم بافت نرم دیده می شوند و ممکن است کلسیفیکاسیون درشت محیطی یا مرکزی را نشان دهند.
آنها ممکن است کانتور رحم معمولاً صاف را مخدوش کنند
الگوی افزایش متغیر است
ام آر آی
MRI به طور کلی برای تشخیص مورد نیاز نیست، به جز موارد پیچیده یا حل مشکل. با این حال، این روش دقیق ترین روش برای تشخیص، محلی سازی و مشخص کردن فیبروم ها است. اندازه، مکان و شدت سیگنال باید در نظر گرفته شود.